Toen ik eind november mijn studie afrondde tot ritueelbegeleider stapte ik enthousiast door de deuren van de opleiding naar buiten. In mijn persoonlijk ontwikkelingsplan had ik voor mij zelf 6 weken rust gepland. Die tijd dacht ik, had ik nodig om bij te komen van een intens jaar waarin ik heel veel heb geleerd en grenzen heb verlegd.. Het was goed om alles te laten bezinken. Maar toch, ik kon het niet laten om kleine ritueeltjes te doen. Zoals het vieren dat Evert en ik na 30 jaar de trotse bezitters waren van een eigen huis.. Met veel plezier zijn we op een avond langs alle huizen gefietst en hebben aangebeld en een foto gemaakt voor de voordeur, na deze tour door Heemstede lekker uit eten en samen memoreren wat alle 3 de huizen ons gebracht hadden. Een waardevol moment. Toen niet wetende dat deze tour een vervolg zou krijgen. En dan een ritueel rond de Sinterklaas en kerst natuurlijk. Dus helemaal niets doen was er niet bij. Toen
precies op 1 januari kreeg ik mijn eerste aanvraag voor een ritueel. Hoe bijzonder begon 2019.
Ik heb een verjaardagsfeestje mogen begeleiden. Met daaraan vast een workshop vanuit mijn tekenpraktijk. Toen merkte ik dat mijn nieuwe kennis als ritueelbegeleider prima te combineren is met mijn tekenpraktijk.
De verjaardag was 15 februari, het was een feest om het te mogen begeleiden. Als iets moeiteloos gaat weet ik dat ik op de goed weg ben.
Maar voor afgaand aan 15 februari was er nog 14 februari, Valentijnsdag 2019. Daar over in een volgend blog meer.